Autotrip naar Brits

Autotrip september 2015 naar Brits

Op maandag 28 september begon onze eerste dagtrip met eindbestemming Uppington.
Deze keer zijn we via de West Kaap gereden vanuit Somerset West naar Stellenbosch en daar over de N7 naar het noorden, een gedeelte van de Namibië route zo wordt deze rit dan ook wel genoemd.
Deze route wordt ook wel een van de mooiste autoroutes van Zuid-Afrika genoemd.
Via allerlei kleine plaatjes met elke keer weer een verrassend ander landschap op weg naar Clanwilliam. Clanwilliam vormt het centrum van de rooibosteelt. Dit natuurproduct staat bekend om zijn helende werking en wordt naast rooibosthee, ook verwerkt in andere producten.
Vandaar uit door naar Springbok, het lege en onherbergzame gebied waar tijdens lentedagen de grond opeens bedekt kan zijn met miljoenen bloemen. Een gedeelte hebben wij nog gezien, maar hier moeten wij beslist nog een keer terug naar toe in een ander jaargetijde. Springbok is niet meer dan een dorp, centrum van de kopermijnbouw.
Toevallig zagen wij hier een trein passeren die met verschillende locomotieven ertussen en wagons een sliert van verschillende kilometers vormde, machtig mooi gezicht om te zien, maar een foto van maken viel erg tegen.
Het landschap en temperatuur veranderden bij elk plaatsje, wat zeer verrassende beelden opleverde en ook heerlijk aanvoelde.
Uppington is gelegen aan de oever van de Oranjerivier, waardoor hier alles weer veel groener was. Een mooi stadje erg schoon en wijds opgezet. Hier hebben wij overnacht in een B&B. In de Zuid-Afrikaanse winter (Europese zomer) is het in Uppington ongeveer 29 graden Celsius. Daarmee is ze de warmste stad van Zuid-Afrika. Uppington ligt op een hoogte van 835 meter boven zeeniveau. Het is de dichtsbijzende stad bij de Augrabieswaterval, onbetwist de grootste van Zuid-Afrikaans watervallen. Deze willen wij dus ook nog een keer gaan bekijken, net na de regentijd. Het landschap is erg droog maar de grond is vruchtbaar en de gewassen, zoals vruchten, groenten en tarwe, groeien in besproeide velden. Het gebied is het beste bekend om zijn druiven, rozijnen en wijnen van export kwaliteit.
Na een heerlijke nachtrust en lekker ontbijtje ging de rit verder naar Vryburg.
Bij het stadje Kathu kwamen wij langs de Khumani Mine een ijzererts mijn, die een gigantisch grootte oppervlakte beslaat.
Vryburg is gelegen in een gebied met veel veeboerderijen en wordt ook vaak het Texas van Zuid-Afrika genoemd.
Wat weer beelden opleverde van onze Amerikaanse trip van daaruit door naar Delareyville is een klein dorpje wat niet zo schoon over kwam, beetje rommelig. Veel graan en vee, - en schapen kwamen wij hier tegen langs de weg. De schapen met de donker koppen en voor de rest wit, karakoel schapen is de naam.
Hierna kwamen wij weer in bekend gebied via Rustenburg door naar onze eindbestemming Brits.
Wij zijn hier een paar dagen geweest bij ex collega van ons. Zij hebben(samen met de kinderen) het oude bedrijf van Fides overgenomen en wonen ook weer in hun eerste huis waar zij ruim 20 jaar geleden zijn gestart maar dan in dienst bij Fides. Wie had dat ooit gedacht, hun zeker niet. Wat kan het leven toch vol verassingen zitten.
Bert heeft een paar dagen teeltadviezen gegeven en ik heb heerlijk met Marian authentieke winkeltjes bezocht en een bezoek gebracht aan tierelantijnen markt in Pretoria. Een markt die opgericht is door vier vriendinnen die dit twee keer per jaar organiseren. Deelnemers zijn mensen die zelf iets maken wat je normaal niet in een winkel of wat dan ook kan vinden, dus kleine ondernemers die iets aparts maken. Het niveau was erg hoog en erg mooie dingen kon je er zien en kopen. Over het algemeen kan ik concluderen dat in deze omgeving ook de ontwikkeling van alles verder is en meer dingen beschikbaar zijn dan bij ons. Was weer erg leuk en gezellig om hier weer eens te zijn. Elke keer ontdek je toch weer nieuwe dingen ook als je al zo vaak geweest bent.
Op vrijdag begon onze terug reis naar Uppington, dit gedeelte was toch weer leuk om het alles eens van een andere kant te bekijken. En zoals jullie weten zie je elke keer toch wat anders en weet je ook weer dat er sommige dingen weer terug komen, die je dan beter en sneller kan begrijpen.
Na de nacht weer doorgebracht te hebben in Uppington begon onze laatste rit naar huis.
Ditmaal via Kenhardt en Calvinia. De omgeving is hier erg droog. Wat hier op viel waren de kleur contrasten in het landschap. Het water voor landbouwgebruik komt uit de rivieren die in de omgeving liggen. Je ziet hier duidelijk waar deze liggen, omdat de omgeving dan erg groen kleurt een erg grote kleur verschil met de rest van de omgeving.
Ook hier kwamen wij weer de mysterieuze vogelnesten tegen, van heel klein tot heelgroot. Op de heenweg hadden wij ze ook al gezien. Hoofdzakelijk hingen ze in de telefoon palen, in bomen kwamen wij ze maar zelden tegen.
Complete kunstwerken waar je versteld van staat, complete figuren in de palen. Geweldig om te zien, deze republikeinwever(opgezocht), ziet er qua uiterlijk uit als de huismus.
In de omgeving van Brandvlei kom je verspreid over het hele gebied de kokerbomen tegen in groepjes of alleen.
Eigenlijk is het geen boom, maar een vetplant van het geslacht Aloe.
Calvinia is een stadje gelegen in de regio Karoo . Het ligt juist ten zuiden van de Hantambergen aan de oevers van de Oorlogskloofrivier. Dit gebied staat ook bekend om zijn lentebloemen, samenvallend met het wildebloemenspektakel. Het is ook een van de belangrijkste centra van wolproductie, aan schapen in dit gebied geen gebrek.
Hier zijn wij het grondpad (200 km) opgereden om via de R355 naar Ceres te rijden, dwars door een heel mooi natuurgebied.
Een hele horde bavianen waren net hier het pad overgestoken, ze loste zowat op in de omgeving.
Helaas waren wij halverwege dit avontuurlijke pad (na ongeveer 125 km), toen het autoalarm af ging, linker achterband lek!!!
Daar er een compressor in de auto was, werd deze gebruikt en elk ½ uur stoppen om de band bij te vullen. Een echtpaar uit Kaapstad stond ook met een platte band, maar het omwisselen ging niet want de krik kon de auto niet voldoende omhoog brengen. Nadat zij de band hadden verwisseld met behulp van onze krik, konden wij samen de tocht voortzetten. Zij zouden achter ons blijven rijden in geval van nood. Na de tweede stop ook rechter achterband lek, dus twee banden om elk ½ uur op te pompen. De rest van de tocht toch genoten van de omgeving.
Je rijdt namelijk via de zijkant van het Tankwa-Naroo National Park naar Ceres
Vanaf de Gannagapas liggen de vlaktes met kopjes, schaarse begroeiing en niets tot in de verte open. Een machtig mooi gezicht.
Een prachtig stuk natuur, waar je heel weinig auto’s tegen komt en heel veel mooie natuur, een gedeelte van de vlakte stond in paarse bloei. Wel een foto gemaakt, maar je ziet het niet zoals je het in werkelijkheid ziet.
Via Tweefontein, Gansfontein, Hottentoskloof langs de Swartruggens bergen naar Ceres.
In Ceres, de plaats die bekend is om vruchtensappen en deze wereldwijd exporteert met de naam van de stad, bij het eerste beste benzine station banden opgepompt en geïnformeerd voor reparatie.
Monteur zou komen, jullie snappen het al na ½ uur toch maar weggereden, want die kwam niet opdagen.
Om een lang verhaal kort te maken van alles geprobeerd: Resultaat op zaterdagmiddag kan je nergens iemand vinden die banden repareert of überhaupt komt opdagen. Dus via benzine stations in plaatsen waar wij de banden op konden pompen naar huis gereden en daar de wagen op houten blokken gezet tot maandag morgen.
Toen banden reparatie bedrijf gevonden die de banden gemaakt heeft. Een band 1 gaatje de andere band had 3 gaatjes.
Vanuit Ceres zijn wij via de Huguenot Toll tunnel, langs Paarl en via Stellenbosch naar Somerset west gereden.

Op deze rit van ruim 3300 km hebben wij weer heel veel mooie landschappen gezien, dieren in het wild(struisvogels, bokken en bavianen) vriendelijke mensen en wat opviel nette en schone dorpjes.
Deze kant gaan wij zeer zeker nog een keer uitgebreider bekijken, er zijn erg mooie plekjes en plaatsjes om beter te leren kennen.
Deze reis hebben wij gemaakt omdat wij een schilderij gekocht hadden en deze zo groot was dat de auto het juiste vervoermiddel was om hem mee naar huis te nemen. Netjes een kist gemaakt meegenomen, het schilderij erin gedaan en mee naar huisgenomen.

A.s zaterdag gaan we even een week naar Tanzania en een week naar Uganda.

De reporter.