Autotrip januari 2017 totaal 2202 km

Eerst hebben we de auto van nieuwe banden voorzien om te voorkomen dat we te snel lekke banden zouden rijden, omdat we toch weer van plan waren om over grond paden te gaan rijden.
Deze keer ging de route langs de Westkust van Zuid-Afrika, niet zo bekend als de tuin route, maar zeer zeker de moeite waard om eens nader te bekijken wat daar allemaal te zien te beleven valt.
Bert had een hele route uitgestippeld om via allerlei alternatieve wegen toch te komen waar we naar toe wilde en ook weer net als eerdere keren ook weer eens het andere Zuid-Afrika te bekijken.
Vanaf Somerset West zijn we via een uitstekende kustweg naar Paternoster/Mosselbank gereden met enkele stopplaatsen aan de kust, dit om van de Atlantische kustlijn te genieten met zijn ruwe rots formaties. Het zeewater is hier veel kouder, dus dat was ook duidelijk merkbaar. Hoe verder dat wij wegreden van Kaapstad hoe rustiger en landelijker, primitiever het werd, met steeds minder verkeer en wel een aparte natuur landschap.
Deze reis hebben wij ook bewust gemaakt om er zeker van te zijn waar wij precies naar toe moeten als hier in augustus tot oktober het “Wildflower seizoen”start.
Op alle plaatsen waar wij overnacht hebben, hebben wij in een B&B gelogeerd, wat inhoudt een overnachting met een ontbijt. In Zuid-Afrika is dit een normale en goede accommodatie waar je tegen een redelijke prijs kan overnachten bij mensen aan huis.
De 1ste tussenstop was bij Grotto Bay, een klein plaatsje aan de westkust met zijn ruwe rotsformaties.
De 2de tussenstop was bij het kleine plaatsje Yzerfontein. Yzerfontein staat bekend om zijn Sixteen Mile Beach, het langste ononderbroken zandstrand aan de Zuid-Afrikaanse kust, dat aan het Nationaal Park West Coast grenst.
Ons eindstop voor deze dag was Paternoster/Mosselbank. Paternoster is een van de oudste vissersdorpen aan de westkust van Zuid-Afrika . Het ligt op 15 km ten noordwesten van Vredenburg en 145 km ten noorden van Kaapstad , op Cape Columbine tussen Saldanha Bay en St. Helena Bay. Paternoster is een gewilde toeristische bestemming en staat bekend om kreeft en de witgekalkte vissershuisjes. De opmerkelijke kustlijn van grillige rotsen en witte keien maakt dit een van de mooiste stranden aan de westkust van Zuid-Afrika . Het gebied is een van de pijlers in de Zuid-Afrikaanse commerciële visserijindustrie. De stad zelf heeft een kreeft fabriek en een nieuw opgerichte Kabeljouw boerderij, terwijl de lokale bevolking te vangen en verkopen van haring, of mosselen trekken uit de rotsen. In het groter gebied om Paternoster heen zijn diverse meer commerciële activiteiten, waaronder diepzeevissen, snoek vangen, abalone landbouw (zeeslakken), oesterteelt, het inblikken van sardines en mosselkweek. De oester boerderij in de lagune van de naburige stad Langebaan is momenteel de grootste in Zuid-Afrika. Daar wij niet van Oesters houden was dit deze keer niet aan ons besteed. De prijs per oester was erg laag.
Na het verkennen van het dorpje, een heerlijke strandwandeling en een heerlijk visdiner met een voortreffelijke wijn erbij zat ons eerste dag erop. Wij leerden wel die dag dat buiten het seizoen om, niet alle restaurants, winkels en wat dan ook dagelijks open zijn. Dat was weer eens een herinnering om goed te onthouden voor de komende dagen waar we ook naar toe wilden. Onze B&B was een goede locatie om daar dagelijks vanuit te vertrekken en weer terug te keren.
Cape Columbine Natuur Reserve was onze eerste plek om te bezichtigen. Dit reserve staat bekend om zijn camping aan de Tietiesbaai en om zijn typisch West Coast fijnbos Karoo vetplanten. De naam, Cape Columbine, is afkomstig van de laatste handbediende vuurtoren in Zuid-Afrika. Wij hebben hier een flinke wandel route gevolgd en van de stranden, rotspartijen, zeehonden, verschillende vogelsoorten en andere natuur mogen genieten.
De volgende dag was er gepland om via een bepaalde route wat verder weg diverse plaatsjes te bezoeken en de omgeving beter te bekijken wat er zoal gebeurt aan deze kant van Zuid-Afrika.
Saldanha was de 1ste op de lijst de lokale economie hier is sterk afhankelijk van de visserij, mosselen, vis en de haven handel, evenals de gevestigde staalindustrie. In de omgeving van bijna alle plaatsjes worden veel huizen gebouwd op estates waar je buiten het seizoen om maar heel weinig mensen ziet. Je kunt je ook afvragen waarom heb je hier een huis in deze omgeving wilt hebben? Je ziet dat het veel minder ontwikkeld is, weinig winkels en je kunt bijna zeggen primitiever leven. Maar voor je rust is het wel een aanrader, want veel mensen zie je er niet. Opmerkelijk is wel dat iedereen Zuid-Afrikaans spreekt, wat ook weer erg leuk is.
Alle plaatsjes hebben we netjes afgewerkt die dag, Jacobsbaai, Hopefield, St Helena Bay en Velddrif. De belangrijkste industrieën van Velddrif zijn visserij, het toerisme en de productie van zout. Er zijn twee grote zout werken in de stad, dat een groot deel van het zout in de West-Kaap te bieden.
Bij Velddrif zijn wij naar het Rocherpan Nature Reserve geweest, die bekend staat om zijn vogels en bloemenpracht. Helaas was het te droog daarvoor waardoor het meertje drooggevallen was en de vogels vertrokken. Een mooie strandwandeling hebben wij wel gemaakt, het was zeer zeker de moeite waard om het park te bezoeken.
Wij zijn geëindigd in Vredenburg, deze stad is de belangrijkste plaats van de wat vergeten Westkust van de Westkaapprovincie is. Dit is ook de enige stad in deze omgeving die een echte Zuid-Afrikaanse shoppingmall heeft. Er wordt in deze omgeving veel graan verbouwd, vanwege het zoet water wat hier wel te vinden is.
Onze laatste dag in deze omgeving zijn we naar het West Coast National Park gereden met de ingang aan Langebaan zijde. Onderweg kwamen wij weer hele grote uitgestrekte vlaktes tegen, waar dan ineens weer metaal - en of mijnbouw gebouwen uit de grond rezen. Dit park is echt de moeite waard om een keer te bezoeken ook in de droge tijd. Vooral die vlaktes met nu toch ook verschillende kleurschakeringen, steenformaties, baaien en stranden. Zoals op de andere dagen hebben we deze dag ook weer redelijk wat dieren gezien, alle soorten vogels, gemsbokken, flamingo’s, steenbok, struisvogels en schildpadden. Ook in dit park kan je op verschillende plaatsen een goede wandeling maken. Echter voor de officiële wandelroutes van ruim 7 km en meer was het te warm en werd aangeraden om dit niet te doen.
Op de terugweg naar Paternoster kwamen we weer langs het plaatsje Langebaan. De witte zandstranden rondom het heldere water van de Langebaan Lagoon is een van de belangrijkste attracties van Langebaan. Het milde klimaat en de beschermde wateren van de lagune maken Langebaan populair om te zeilen, kajakken, kitesurfen en vissen, en de stad biedt tal van vakantie faciliteiten voor watersporters. Hier zagen wij dan ook rond de 40 personen die aan het kitesurfen waren, een geweldig gezicht om te zien al die gekleurde zeiltjes in de lucht en roetsent over het water zonder elkaar te storen.
Na vier dagen Paternoster en omgeving zijn we op donderdag doorgetrokken naar onze volgende bestemming Lamberts Bay. Ook nu weer via allerlei plaatsjes langs de kust en alternatieve routes. Een van die routes was een zandweg naar een unieke plek wat het uitzicht betreft (volgens Google).
Helaas nooit dit uitzicht gezien. We kwamen vast te zitten op de weg daar naartoe in diep los zand. We hebben 2 uur geprobeerd om de auto uit te graven, maar wat we ook probeerden, de auto kwam iedere keer weer vast te zitten Het was een 4x4 drive road in de middle off nowhere, iets wat we beter hadden kunnen laten zitten. Daar we een 4x4 auto hebben dachten we dat het wel kon.
Uiteindelijk zijn we maar gaan lopen naar een boerderij in de buurt die we gezien hadden. Gelukkig kwam er toevallig een dame met auto langs die ons mee nam en naar de boerderij bracht, maar helaas niemand aanwezig. Verderop was de boerderij van een vriend van haar, “Hans” was onze reddende engel met een 4 wheel drive bakkie. Ook hij kwam vast te zitten, maar door de banden wat leeg te laten lopen en met rukkende bewegingen heeft hij ons eruit kunnen trekken. Helaas knapte de sleepkabel (onvoorstelbaar) en veroorzaakte een deuk in onze achterklep. Maar we waren uit het zand en dat was het belangrijkste.
In tussentijd kwam de ranger vanaf de campground ook aan, en die vertelde dat we de pijl naar links niet hadden moeten volgen maar naar rechts!!!! Waarom wij niet naar het telefoonnummer hadden gebeld wat op het bord stond, dan had hij het wel verteld !!! Het mooie uitzicht hebben wij nooit gezien, maar onze reis voortgezet naar onze eindbestemming van die dag.
Je komt op de gekste plaatsjes uit, in een ervan hebben we in het plaatselijke buurthuis wat gedronken. Je gaat terug in de tijd van ??? Veel gezien, beleefd en geleerd die dag in een land waar je dan toch toevallig op het juiste moment iemand tegen mag komen. In deze omgeving varieerde het landschap van groen (rooibos thee farms) naar enorme graanvelden, met enorme ronde cirkels.
Na de overnachting in Lambertsbay werd de volgende morgen het vogeleiland aldaar bezocht. Vogeleiland wat de broedplaats is van Zwartvoetpinguins (die er niet waren) en Kaapse Jan van Genten. Zeemeeuwen, Aalscholvers en zeehonden, zowel levend als dood waren er ook. Een leuk plaatsje met een kleine haven waar authentieke vissersbootjes en in het buitenhaventje diamant zuigbootjes liggen die nog steeds gebruikt worden.
In het plaatselijke museumpje hebben wij mogen genieten van de verhalen van een ouder echtpaar die dit museumpje beheerde. Een verzameling van attributen van de eerste bewoners tot aan nu, (100 jaar geleden )met persoonlijke verhalen en foto’s. Er liepen kleine en reuzen schildpadden rond, die toch aardig de gang er in hadden al zou je dat niet denken.
Via verschillende kleine plaatjes, waar in een ervan de “plaatselijk gids” ons de kust liet zien, kustplekken en hele droge en uitgestrekte vlaktes zijn we naar ons ze overnachting plaats in Lutzville gereden. Lutzville ligt meer landinwaarts en ligt aan de Olifantsrivier. Hier kwamen we dus weer meer in het groene gedeelte van deze streek met allemaal wijngaarden.
De zesde dag zijn wij door een wijds, maar wat saai gebied gereden naar onze volgende bestemming. Een deel van de route liep via een smalle, moeilijk te berijden kustweg, Hier kwamen de Namanwa Sands Mines tegen. Deze mijn haalt van alles uit het zand aan metalen, mineralen etc. wat er zich maar in bevind. Er worden enorme bergen zand gebouwd, waar netten recht opgezet worden om vocht uit de lucht mee op te vangen. Naast de netten worden zaadjes geplant van dezelfde inheemse planten die verderop in de natuur groeien, zodat na vele jaren de omgeving er weer natuurlijk uit kan zien. Daar het echter zeer droog is in dit gebied duurt dit vele jaren.
Bij de mijn zie je een kilometers lange transportband waar alles naar de zeefmachines gestuurd wordt en weer teruggespoten wordt op bergen. Ongelooflijk om te zien wat voor omvang dit in zijn geheel is.
De weg bleek echter steeds slechter te worden en om niet opnieuw vast te komen te zitten hebben we gekozen om een betere weg te nemen. Ook via deze alternatieve route hebben we weer veel gezien en beleefd, op plekken geweest waar je niemand ziet of tegenkomt. Heel wat hekken open en dicht moet doen om op de juiste “weg” te komen die naar onze eind bestemming van die dag leiden een Tentet Camp op een 8000 ha gelegen boerderij in de buurt van Garies, ergens in een vallei.
De GPS coördinaten waren bekend zodat we met de TomTom probleemloos de locatie konden vinden en wij zijn in dit kleine paradijs beland als enige gasten die nacht. Agama Tentet Camp is een aanrader voor iedereen. Hier hebben wij een geweldige sterrenhemel, de melkweg, planeten en andere sterrenstelsels kunnen zien omdat er geen strooilicht van een stad o.i.d was.
De zevende dag begon de rit via een andere uitgang van de boerderij, waardoor wij impala’s, gemsbokken, koeien en schapen zagen richting Hondeklipbaai. Via een heel nieuw aangelegde weg, het kleinste plaatsje tot nu toe met 3 huizen en een afgetakeld hotel, veel grondpad en uitgestrekte vlaktes arriveerden wij in Hondeklipbaai. Hier zouden wij 2 dagen blijven om één dag een ronde te kunnen maken via Kleinzee, Kommagas, Springbok en via de andere kant terug naar Hondeklipbaai.
Hondeklipbaai is een heel klein vissersdorpje met maar een enkele eetgelegenheid en een winkeltje als je het zo kan noemen. In de morgen was er geen stroom, dus had het kleine restaurantje besloten om maar te gaan verven, wat inhield voor ons dat ze gesloten was. Nu hadden wij echt een probleem, dus op pad naar de plaatselijke winkel. Niet overdreven maar het volgende was aanwezig. 5 pakken rijst, 6 blikjes gemengde groente(curry smaak) 6 stukjes kip diep bevroren, ijsblokjes en nog een enkel fles ketchup en houtblokken. Met andere woorden dat was niet veel, want het was het buiten het seizoen werd ons verteld!!! Dit was ons slechtste maal kan ik wel eerlijk zeggen al had ik toch een redelijk geheel bij elkaar geschraapt.
Nadat wij het dorp te voet verkend hadden, het scheepswrak en de opspattende vloedlijn tegen de rotsen bewonderd hadden en bij de plaatselijke enige geopende eetgelegenheid geregeld dat wij de volgende morgen wel wilde ontbijten was deze dag voorbij met een mooie zonsondergang.
De achtste dag na een voortreffelijk ontbijt, een reservering voor het avondeten gingen wij op pad voor onze autorit. Gelukkig kwam er s’avonds nog vier mensen eten, en wonder boven wonder was dit achteraf bezien een culinair hoogstandje. Geweldig eten, paella en zelf gerookte snoek, nog nooit gegeten in een een dergelijk achteraf gelegen gebied. Via de Beers diamant mijnen weg, door het kustgebied gereden, en allerlei binnenwegentjes naar Springbok. Vandaar uit door een bergachtig gebied met o.a. de Wildeperdehoek pas en de Spektakelpas weer terug naar Hondeklipbaai. Buiten Springbok om kwamen wij deze dag het meeste schildpadden tegen die de weg overstaken, struisvogels en bavianen.
De negende dag ging onze reis via Garies, waar wij in de plaatselijke winkel/restaurant/eettent/winkel/benzinepomp tussen de breiwerken en winkelsnuisterijen in van het jaar nul een ontbijt genuttigd hebben, naar Citrusdal waar onze laatste overnachting zou zijn voor de laatste rit naar huis.
Ook deze rit was weer een aaneenschakeling van het primitievere gedeelte van dit gebied naar het rijkere en meer groenere (water in omgeving) gebied van deze kant van Zuid-Afrika. Na de overnachting hier zijn wij via de officiële weg, via Kaapstad naar Somerset West gereden.
Ook aan deze kant zie je landschappen veranderen van onbewerkte vlaktes naar bewerkte en graangebieden. Waar twee baan wegen, gewoon uitgebreid worden naar vier baan wegen. Je legt er gewoon zonder moeite twee banen naast, ruimte genoeg toch. Van het noorden rijdende naar het zuiden uit zie je de welvaart je gewoon tegemoet komen. De vlaktes worden weelderiger, groener en/of verzorgder. De huizen worden groter en mooier, de auto’s zie je veranderen, de steden worden groter en ook verzorgder. Het is net of je in een tijdfilm rijd van sober naar moderner en welvarender.
Al met al kunnen wij weer terug kijken op een geweldige trip, met veel droge en mooie stukken, woeste kustlijnen, rotspartijen, mooie stranden, veel gezien, beleefd, begaanbaar en niet begaanbare wegen. En helaas het totaalbeeld niet op foto’s vast te leggen elke keer weer.
Wilde - en reservaatdieren o.a. stokstaartjes, impala’s gemsbokken, struisvogels, steenbokken, bavianen, flamingo’s, pelikanen, zeehonden, alle soorten vogels en de schildpadden.
Als culinair hoogstandje mag duidelijk zijn dat het eten van vis aan de kust geen straf is geweest, dat in Lutzville het vlees gerecht gigantisch was en lekker. Over de wijn hoeven we niets uit te leggen, maar die heeft rijkelijk gevloeid.
Dat dit gebied er in augustus en september compleet in bloei kan staan is niet te geloven, maar echt waar. Alleen weet men niet precies wanneer deze start en waar en hoe dit verloopt. Dit is elk jaar anders en elk jaar is het weer een verrassing wanneer het begint en hoe het verloop is. Dus voordat te bekijken zullen wij toch nog een verkorte versie inlassen om ook dat een keer mee te maken.

De reporter