Autotrip Arusha (Tanzania)-Nairobi-Embu-Nairobi-Na
Blijf op de hoogte en volg Maria
01 Maart 2014 | Tanzania, Arusha
Autotrip Arusha (Tanzania)-Nairobi-Embu-Nairobi-Nakuru (Kenia) Kampala (Uganda) en weer terug naar Arusha.
Onze reis begon op 19 februari woensdag morgen om 8.00 uur naar de farm in Kenia, gelegen bij de plaats Embu.Naar de grens (Namanga ) is de rit ongeveer 1.30 uur waarna je als alles meezit rond 12.00uur in Nairobi bent.
De rit na de grens verliep redelijk tot goed, alles zag er erg mooi groen uit, wat wij voorheen nog nooit gezien hebben in deze tijd van het jaar.
Buiten het loslopend “wild” wat je hier ziet, verliep alles volgens schema.
Het “wild” waar ik het dan over heb zijn mensen, koeien, ezels en geiten die regelmatig de weg oversteken met of zonder begeleiding.Toevallig hebben we deze keer echt wild ook gezien een kleine kudde zebra’s, zal wel komen omdat alles er groen uit zag. Er was de week ervoor regelmatig regen gevallen van de uitloop van een tropische orkaan, wat gunstig is geweest voor ons.
Bij de grens overgang zijn ze alles aan het reconstrueren om in de toekomst een goede afhandeling van in-en uitgaand bezoek te reguleren, jullie snappen het al het is nog steeds een grote bouwput waar je uit moet zoeken waar je moet zijn. Gelukkig zijn de autopapieren altijd al in Arusha in orde gemaakt en scheelt dit lang papier en wachttijd, zodat je de reis redelijk vlot kan voortzetten. In Kenia zie ook weleens dromedarissen en deze keer zagen wij een flinke groep langs de weg naar Nairobi.
Na een heerlijke lunch in Nairobi zijn wij doorgereden naar Embu , onderweg rijd je dan langs de “Delmonte” ananas farm, en een gebied waar ze rijst verbouwen.Wij noemen het ook wel Donkey Stad omdat ze er zoveel ezels gebruiken. Embu ligt120 km ten noordoosten van van Nairobi en 40 km ten zuiden van de Mount Kenya. Embu is de hoofdstad van de Keniaanse provincie Mashariki en het district Embu. De stad is bekend vanwege haar Jacarandabomen die de stad tijdens de bloeitijd in een paarse bloemenzee veranderen.Helaas waren ze nu niet in bloei, dat meestal in oktober en november plaats vind. De stad ligt op 1350 meter boven zeeniveau, de Fides farm ligt 25 km van Embu in de middle of nowhere op een hoogte van 1200 meter.
Over een op dit moment redelijk te bereiden grondpad hadden wij onze bestemming rond 16.00 uur bereikt, waar wij t/m zaterdagmorgen zijn gebleven om met elkaar een aantal werkzaamheden door te nemen.
Zaterdag morgen zijn wij doorgereden via Nairobi naar de stad Nakuru waar wij de nacht hebben doorgebracht. Wij reden via de rim van Lake Naivasha (blijft een prachtig gezicht) en Lake Elementaita naar Nakuru,dit is de hoofdstad van de Keniaanse provincie Bonde la Ufa (Rift Valley), in het westen van het land, tussen de steden Kisumu, Meru en Nairobi, en ligt 1.850 meter boven zeeniveau. Het is tevens de hoofdstad van het gelijknamige district Nakuru. In de buurt van de stad ligt het Lake Nakuru Natinal Park dat bekend staat om zijn Nakurumeer met grote groepen (soms wel 1 miljoen) flamingo's. Vanuit ons hotelkamer konden wij het meer bewonderen op afstand.
Na een heerlijk diner met de farm manager van Fides Kenia en zijn gezin (zijn home town) en een goede nachtrust, begon onze reis om 8.00 uur naar Uganda –Kampala. Via een mooie beboste weg (naaldbomen) door de Rift Valley naar Eldoret, een stad in het westen van Kenia.De hoogte hier varieert van 2100 meter boven zeeniveau bij het vliegveld tot 2700 meter in nabijgelegen gebieden.De temperaturen daalde hier ook naar 16gr, met een aardig windje.
De weg er naar toe is wisselvallig, goed, mindergoed, slecht en zeer slecht met alle opstakels tussen door betreffende de weg gesteldheid (veel spoorvorming). Heel veel vrachtverkeer dat allemaal naar Uganda, Kongo, Rwanda en meerder oostlijk gelegen landen trekken, vooral container vrachtwagens,diesel-, olie- en benzine tankwagens volgden in colonne elkaar naar de grens. Er ligt nog wel een spoor, en inderdaad hebben wij op afstand een trein met een diesel locomotief gezien met weinig wagons erachter in niet al te beste staat.
Met een vier uur durende rit naar de grens post Malaba (Kenia-Uganda)en de wegen vol vrachtwagens een enkele auto, en chauffeurs die wel/niet kunnen rijden met wel/weinig of wrakke waar ze mee rijden, was het een hele toer om heel aan te komen. Klinkt misschien niet zo best, maar dat was het soms ook niet als je alles bij elkaar optelt.
Op deze wegen moeten de vracht-container wagens zich regelmatig melden bij een weeg brug, wat ook weer een heel circus met zich meebrengt omdat de voorzieningen hiervoor te klein zijn gemaakt.
Wegennet,verkeersdrempels ( soms zo hoog) vrachtauto’s, dieren, weegbruggen,mensen en auto’s op de weg die het
allemaal niet zo nauw nemen, daarom hebben wij continu met lichten aangereden om ons herkenbaar te maken en dat snappen ze dan ook weer niet.
Bij de grensovergang was het een complete puinhoop, Namanga is er nog heilig bij dan.
De vrachtwagens blokkeren de linkerhelft van de weg al km lang omdat zij de grens over willen, er wordt van alles aangelegd, wegen, viaducten en gebouwen een grote bouwput, alleen hier is zoveel verkeer wat Uganda in wil dat alles vast zit. Je hebt geen idee waar je heen moet en wat je allemaal moet doen om op de juiste manier je papieren goed te krijgen. De enige oplossing is om hier een soort hulpje te nemen (tegen betaling natuurlijk), dat is een persoon die je overal met auto door heen loodst. Dus je passeert alle vrachtwagens links, rechts via allerlei wegen,goten etc. naar de grens , vandaar via de immigratie naar de volgende grenspost Uganda. Met verbazing waren wij binnen het half uur er door heen en konden wij onze weg vervolgen naar Jinja( Uganda).Op deze route kwamen wij ons eersteongeval tegen, een container met verf lag op zijn zijkant naast de weg, gedeeltelijk gescheurd en alles wat men nog kon gebruiken werd opgepakt, wat inhield dat veel mensen onder de verf zaten.De kleur was wit, dus een aardig contrast moet ik zeggen.Er was wel leger aanwezig, maar of dat die alles in banen konden leiden was niet duidelijk zichtbaar.
Het rare van dit geheel is dat de wegen in dit deel van Uganda stukken beter zijn aangelegd en onderhouden dan Kenia, drempels zijn beter zichtbaar en niet zo hoog.
Jinja is een stad in het oosten van Uganda, ongeveer 90 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Kampala. Het ligt op de oostelijke oever van het Victoriameer. Jinja is de hoofdstad van het district Jinja en het is tevens de hoofdstad van het koninkrijkBusoga.De regio waar de stad ligt is beroemd om zijn vruchtbare gronden en de overvloedige regenval. Landbouw is dan ook de grootste industrietak, maar metaalbewerkingsfabrieken, leer en papierenfabrieken doen het ook steeds beter. Hier zie je dan ook de suikerriet- en de thee velden industrie. En omdat het ook een haven aan het Victoriameer heeft, is de visindustrie ook een grote werkvoorziening. Even buiten Jinja ontspringt de rivier de Nijl, dit gedeelte is dan ook een toersitische trekpleister, zeker het raftgedeelte.
De beboste omgeving zorgt ervoor dat je een mooie doorgang hebt door het bos, waar de baboons langs de kant van de weg ziet lopen, wat wij dus inderdaad hebben gezien.
Tussen Jinja en Kampala was de weg bij tijd en wijle ook erg slecht, veel kapot greden asfalt door het vele vrachtverkeer. Ruim 15 km voor Kampala werd het verkeer erg druk, met verschillende opstoppingen, dit laatste stuk ging ook niet erg vlot.
Druk was het door alle markten langs de kant van de weg en wat er zoal zo nodig moet gebeuren langs de kant van de weg.Uiteindelijk arriveerden wij rond 17.00 uur in Kampala waar wij een paar dagen in de countryclub zouden verblijven aan de rand van Kampala richting de farm.
Vandaar uit zijn wij op maandag en dinsdag naar de Fides farm gereden 25 km ten westen van Kampala , waar wij met onze collega’s de gewas en werkzaamheden hebben doorgenomen.
De Chinezen zijn hier bezig om een gedeelte aan te sluiten naar de rondweg die er lag om Kampala, in een razend tempo word er aan deze aansluiting gebouwd.
Wij waren hier ruim 3 jaar niet meer geweest, maar ook hier staat het niet stil in ontwikkeling, in de stad zelf is een winkel centrum bijgebouwd, een beetje te vergelijken met Westgate in Nairobi-Kenia. In de stad en de plaatsen erom heen is het zo druk geworden dat het een hele kunst is om overal te komen waar je wil zijn. Zeker de bodaboda’s (bromfietsen) zijn als het ware een plaag, die alle verkeersregels aan hun laars lappen. Dagelijks overlijden er dan ook ongeveer 30 door ongevallen.
Op woensdag 26 februari zijn wij vroeg in de ochtend weer aan onze terug reis begonnen, met 1 uur oponthoud om Kampala uit te komen. Op de terugreis naar de Kenia grens hebben we weer een ongeval gezien, hierbij was een bus en twee vrachtwagens betrokken, die vermoedelijk in een flauwe bocht op elkaar geknalt waren.Er was veel schade zichtbaar, wat er met de mensen aan de hand was was niet duidelijk.
Ook de verf vrachtwagen stond nog langs de kant van de weg, alleen nu leeg en op zijn poten, met een hele strook witte berm langs de weg.Bij de grens ging alles weer vrij vlot, onze hulp hadden wij opgebeld dat wij er aan kwamen, dus die heeft ons weer netjes door alles heen geloodst.
Rond 16.00 uur waren wij weer in het zelfde hotel in Nakuru beland, waar wij zouden overnachten.
Op donderdag 27 februari zijn wij om 8.00 aan ons laatste traject begonnen, via Nairobi (door de stad) zijn wij naar de grens post bij Namanga gereden.
Onderweg weer een vrachtwagen die dwars over de weg stond en al het verkeer vastzette, maar via een grondpad kon men weer doorrijden. Daarna nog een vrachtwagen gelokaliseerd die met het achterste gdeelte totaal dwars naast de weg stond/hing, waarvan ze de cement zakken al aan het overhevelen waren in een andere wagen.
Voor de rest verliep alles zo snel dat wij i.p.v. 12.00 uur in Nairobi al om 12.00 uur bij de grens waren.
Door de stad heen rijden kosten ons maar 20 min. wat een ongekende luxe is, want normaal zit alles verstopt. Er zijn nieuwe stoplichten geplaatst die de tijd aangeven wanneer groen en/ of rood is en de politie is nu les aan het geven hoe alles moet werken. Misschien gaat het dan toch nog lukken dat de stoplichten gerespecteerd worden en men zich er aan gaat houden, want het verkeer in Nairobi kijkt van oorsprong niet naar stoplichten!!!
Aan de grens verliep alles voorspoedig en hier weten we nu dat het een luxe is, als je het vergelijkt met Mabala Kenia-Uganda grens overgang.
Rond 14.00 uur arriveerden wij thuis, na een zal ik zeggen indrukwekkende maar toch wel op sommige stukken gevaarlijke trip.
Kort samen gevat op sommige plekken Kenia/Uganda zeer slechte wegen, drempels die niet aangegeven zijn, wrakken die er rond rijden, mensen, dieren op de weg, gevaarlijke inhaal manouvres etc.
Een rit die je volgens Bert een keer gedaan moet hebben, maar ik ben er geen voorstander van.
De reporter
Onze reis begon op 19 februari woensdag morgen om 8.00 uur naar de farm in Kenia, gelegen bij de plaats Embu.Naar de grens (Namanga ) is de rit ongeveer 1.30 uur waarna je als alles meezit rond 12.00uur in Nairobi bent.
De rit na de grens verliep redelijk tot goed, alles zag er erg mooi groen uit, wat wij voorheen nog nooit gezien hebben in deze tijd van het jaar.
Buiten het loslopend “wild” wat je hier ziet, verliep alles volgens schema.
Het “wild” waar ik het dan over heb zijn mensen, koeien, ezels en geiten die regelmatig de weg oversteken met of zonder begeleiding.Toevallig hebben we deze keer echt wild ook gezien een kleine kudde zebra’s, zal wel komen omdat alles er groen uit zag. Er was de week ervoor regelmatig regen gevallen van de uitloop van een tropische orkaan, wat gunstig is geweest voor ons.
Bij de grens overgang zijn ze alles aan het reconstrueren om in de toekomst een goede afhandeling van in-en uitgaand bezoek te reguleren, jullie snappen het al het is nog steeds een grote bouwput waar je uit moet zoeken waar je moet zijn. Gelukkig zijn de autopapieren altijd al in Arusha in orde gemaakt en scheelt dit lang papier en wachttijd, zodat je de reis redelijk vlot kan voortzetten. In Kenia zie ook weleens dromedarissen en deze keer zagen wij een flinke groep langs de weg naar Nairobi.
Na een heerlijke lunch in Nairobi zijn wij doorgereden naar Embu , onderweg rijd je dan langs de “Delmonte” ananas farm, en een gebied waar ze rijst verbouwen.Wij noemen het ook wel Donkey Stad omdat ze er zoveel ezels gebruiken. Embu ligt120 km ten noordoosten van van Nairobi en 40 km ten zuiden van de Mount Kenya. Embu is de hoofdstad van de Keniaanse provincie Mashariki en het district Embu. De stad is bekend vanwege haar Jacarandabomen die de stad tijdens de bloeitijd in een paarse bloemenzee veranderen.Helaas waren ze nu niet in bloei, dat meestal in oktober en november plaats vind. De stad ligt op 1350 meter boven zeeniveau, de Fides farm ligt 25 km van Embu in de middle of nowhere op een hoogte van 1200 meter.
Over een op dit moment redelijk te bereiden grondpad hadden wij onze bestemming rond 16.00 uur bereikt, waar wij t/m zaterdagmorgen zijn gebleven om met elkaar een aantal werkzaamheden door te nemen.
Zaterdag morgen zijn wij doorgereden via Nairobi naar de stad Nakuru waar wij de nacht hebben doorgebracht. Wij reden via de rim van Lake Naivasha (blijft een prachtig gezicht) en Lake Elementaita naar Nakuru,dit is de hoofdstad van de Keniaanse provincie Bonde la Ufa (Rift Valley), in het westen van het land, tussen de steden Kisumu, Meru en Nairobi, en ligt 1.850 meter boven zeeniveau. Het is tevens de hoofdstad van het gelijknamige district Nakuru. In de buurt van de stad ligt het Lake Nakuru Natinal Park dat bekend staat om zijn Nakurumeer met grote groepen (soms wel 1 miljoen) flamingo's. Vanuit ons hotelkamer konden wij het meer bewonderen op afstand.
Na een heerlijk diner met de farm manager van Fides Kenia en zijn gezin (zijn home town) en een goede nachtrust, begon onze reis om 8.00 uur naar Uganda –Kampala. Via een mooie beboste weg (naaldbomen) door de Rift Valley naar Eldoret, een stad in het westen van Kenia.De hoogte hier varieert van 2100 meter boven zeeniveau bij het vliegveld tot 2700 meter in nabijgelegen gebieden.De temperaturen daalde hier ook naar 16gr, met een aardig windje.
De weg er naar toe is wisselvallig, goed, mindergoed, slecht en zeer slecht met alle opstakels tussen door betreffende de weg gesteldheid (veel spoorvorming). Heel veel vrachtverkeer dat allemaal naar Uganda, Kongo, Rwanda en meerder oostlijk gelegen landen trekken, vooral container vrachtwagens,diesel-, olie- en benzine tankwagens volgden in colonne elkaar naar de grens. Er ligt nog wel een spoor, en inderdaad hebben wij op afstand een trein met een diesel locomotief gezien met weinig wagons erachter in niet al te beste staat.
Met een vier uur durende rit naar de grens post Malaba (Kenia-Uganda)en de wegen vol vrachtwagens een enkele auto, en chauffeurs die wel/niet kunnen rijden met wel/weinig of wrakke waar ze mee rijden, was het een hele toer om heel aan te komen. Klinkt misschien niet zo best, maar dat was het soms ook niet als je alles bij elkaar optelt.
Op deze wegen moeten de vracht-container wagens zich regelmatig melden bij een weeg brug, wat ook weer een heel circus met zich meebrengt omdat de voorzieningen hiervoor te klein zijn gemaakt.
Wegennet,verkeersdrempels ( soms zo hoog) vrachtauto’s, dieren, weegbruggen,mensen en auto’s op de weg die het
allemaal niet zo nauw nemen, daarom hebben wij continu met lichten aangereden om ons herkenbaar te maken en dat snappen ze dan ook weer niet.
Bij de grensovergang was het een complete puinhoop, Namanga is er nog heilig bij dan.
De vrachtwagens blokkeren de linkerhelft van de weg al km lang omdat zij de grens over willen, er wordt van alles aangelegd, wegen, viaducten en gebouwen een grote bouwput, alleen hier is zoveel verkeer wat Uganda in wil dat alles vast zit. Je hebt geen idee waar je heen moet en wat je allemaal moet doen om op de juiste manier je papieren goed te krijgen. De enige oplossing is om hier een soort hulpje te nemen (tegen betaling natuurlijk), dat is een persoon die je overal met auto door heen loodst. Dus je passeert alle vrachtwagens links, rechts via allerlei wegen,goten etc. naar de grens , vandaar via de immigratie naar de volgende grenspost Uganda. Met verbazing waren wij binnen het half uur er door heen en konden wij onze weg vervolgen naar Jinja( Uganda).Op deze route kwamen wij ons eersteongeval tegen, een container met verf lag op zijn zijkant naast de weg, gedeeltelijk gescheurd en alles wat men nog kon gebruiken werd opgepakt, wat inhield dat veel mensen onder de verf zaten.De kleur was wit, dus een aardig contrast moet ik zeggen.Er was wel leger aanwezig, maar of dat die alles in banen konden leiden was niet duidelijk zichtbaar.
Het rare van dit geheel is dat de wegen in dit deel van Uganda stukken beter zijn aangelegd en onderhouden dan Kenia, drempels zijn beter zichtbaar en niet zo hoog.
Jinja is een stad in het oosten van Uganda, ongeveer 90 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Kampala. Het ligt op de oostelijke oever van het Victoriameer. Jinja is de hoofdstad van het district Jinja en het is tevens de hoofdstad van het koninkrijkBusoga.De regio waar de stad ligt is beroemd om zijn vruchtbare gronden en de overvloedige regenval. Landbouw is dan ook de grootste industrietak, maar metaalbewerkingsfabrieken, leer en papierenfabrieken doen het ook steeds beter. Hier zie je dan ook de suikerriet- en de thee velden industrie. En omdat het ook een haven aan het Victoriameer heeft, is de visindustrie ook een grote werkvoorziening. Even buiten Jinja ontspringt de rivier de Nijl, dit gedeelte is dan ook een toersitische trekpleister, zeker het raftgedeelte.
De beboste omgeving zorgt ervoor dat je een mooie doorgang hebt door het bos, waar de baboons langs de kant van de weg ziet lopen, wat wij dus inderdaad hebben gezien.
Tussen Jinja en Kampala was de weg bij tijd en wijle ook erg slecht, veel kapot greden asfalt door het vele vrachtverkeer. Ruim 15 km voor Kampala werd het verkeer erg druk, met verschillende opstoppingen, dit laatste stuk ging ook niet erg vlot.
Druk was het door alle markten langs de kant van de weg en wat er zoal zo nodig moet gebeuren langs de kant van de weg.Uiteindelijk arriveerden wij rond 17.00 uur in Kampala waar wij een paar dagen in de countryclub zouden verblijven aan de rand van Kampala richting de farm.
Vandaar uit zijn wij op maandag en dinsdag naar de Fides farm gereden 25 km ten westen van Kampala , waar wij met onze collega’s de gewas en werkzaamheden hebben doorgenomen.
De Chinezen zijn hier bezig om een gedeelte aan te sluiten naar de rondweg die er lag om Kampala, in een razend tempo word er aan deze aansluiting gebouwd.
Wij waren hier ruim 3 jaar niet meer geweest, maar ook hier staat het niet stil in ontwikkeling, in de stad zelf is een winkel centrum bijgebouwd, een beetje te vergelijken met Westgate in Nairobi-Kenia. In de stad en de plaatsen erom heen is het zo druk geworden dat het een hele kunst is om overal te komen waar je wil zijn. Zeker de bodaboda’s (bromfietsen) zijn als het ware een plaag, die alle verkeersregels aan hun laars lappen. Dagelijks overlijden er dan ook ongeveer 30 door ongevallen.
Op woensdag 26 februari zijn wij vroeg in de ochtend weer aan onze terug reis begonnen, met 1 uur oponthoud om Kampala uit te komen. Op de terugreis naar de Kenia grens hebben we weer een ongeval gezien, hierbij was een bus en twee vrachtwagens betrokken, die vermoedelijk in een flauwe bocht op elkaar geknalt waren.Er was veel schade zichtbaar, wat er met de mensen aan de hand was was niet duidelijk.
Ook de verf vrachtwagen stond nog langs de kant van de weg, alleen nu leeg en op zijn poten, met een hele strook witte berm langs de weg.Bij de grens ging alles weer vrij vlot, onze hulp hadden wij opgebeld dat wij er aan kwamen, dus die heeft ons weer netjes door alles heen geloodst.
Rond 16.00 uur waren wij weer in het zelfde hotel in Nakuru beland, waar wij zouden overnachten.
Op donderdag 27 februari zijn wij om 8.00 aan ons laatste traject begonnen, via Nairobi (door de stad) zijn wij naar de grens post bij Namanga gereden.
Onderweg weer een vrachtwagen die dwars over de weg stond en al het verkeer vastzette, maar via een grondpad kon men weer doorrijden. Daarna nog een vrachtwagen gelokaliseerd die met het achterste gdeelte totaal dwars naast de weg stond/hing, waarvan ze de cement zakken al aan het overhevelen waren in een andere wagen.
Voor de rest verliep alles zo snel dat wij i.p.v. 12.00 uur in Nairobi al om 12.00 uur bij de grens waren.
Door de stad heen rijden kosten ons maar 20 min. wat een ongekende luxe is, want normaal zit alles verstopt. Er zijn nieuwe stoplichten geplaatst die de tijd aangeven wanneer groen en/ of rood is en de politie is nu les aan het geven hoe alles moet werken. Misschien gaat het dan toch nog lukken dat de stoplichten gerespecteerd worden en men zich er aan gaat houden, want het verkeer in Nairobi kijkt van oorsprong niet naar stoplichten!!!
Aan de grens verliep alles voorspoedig en hier weten we nu dat het een luxe is, als je het vergelijkt met Mabala Kenia-Uganda grens overgang.
Rond 14.00 uur arriveerden wij thuis, na een zal ik zeggen indrukwekkende maar toch wel op sommige stukken gevaarlijke trip.
Kort samen gevat op sommige plekken Kenia/Uganda zeer slechte wegen, drempels die niet aangegeven zijn, wrakken die er rond rijden, mensen, dieren op de weg, gevaarlijke inhaal manouvres etc.
Een rit die je volgens Bert een keer gedaan moet hebben, maar ik ben er geen voorstander van.
De reporter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
