Autotrip Februari 2018 totaal 5500km

Onze tocht vanuit Somerset West (Cape West provincie)begon deze keer erg vroeg om de drukte bij Stellenbosch te omzeilen, deze keer vroeg op en om 6.00 uur starten ons nieuwe avontuur. Daar wij weer eerst een aantal dagen bij vrienden in Brits verbleven zal ik de eerste twee dagen een verkorte versie beschrijven omdat wij deze weg al een aantal keren hebben gereden. Bij sommige routes moeten wij toch gebruik maken van een aantal wegen, die alleen die kanten uitgaan waar wij naar toe willen. Het zelfde geld dat wij in november ook nog weg zijn geweest met logees, maar ook die trip hebben wij al meerdere keren gemaakt. De eerste dag was een rit naar Bloemfontein (Free State provincie) waar wij meestal overnachten, wij rijden dan door de “Grote Karoo” en als altijd blijft dit toch weer een bijzondere rit betreffende de natuur, droogte en op sommige plaatsen erg groen wat je niet zou verwachten op deze tijd van het jaar. Deze keer kwamen wij veel vrachtwagens tegen met allemaal watertanks, wij denken om het tekort van de tanks in Cape Town en omgeving wat op te lossen. Want zoals jullie weten hebben wij een gigantisch water probleem. Na een heerlijke overnachting en ontbijt zijn wij door gereden naar het stadje Parys. Voor een plattelandsstadje zijn er behoorlijk veel restaurantjes, leuke winkeltjes en kunstgalerijen. Vorige keer was dit een leuke verrassing om dit stadje nog een keer te bezoeken. Deze keer hebben wij in een van de kunst galerie een wanddecoratie gekocht. Gelukkig kon deze opgestuurd worden, want in de auto paste hij echt niet. Vandaar ging onze tocht door naar Brits (North West provincie), als je niet de grote wegen pakt kan je wel eens wat mindere wegen treffen. Dus via heel wat wegen met heel veel potholes (op zijn Afrikaans “slaggaten” genoemd)in de weg, arriveerden wij bij onze vrienden waar wij twee dagen zouden verblijven.
Op vrijdag zijn wij via allerlei binnenwegen (Limpopo provincie)en de Long Tom Pass, die wel een gedeelte in de mist lag naar Sabie (Mpumalanga provincie)gereden.
Sabie ligt aan de oever van de rivier Sabie in de gemeente Thaba Chweu in de Z-Afrikaanse provincie Mpumalanga. Het ligt op 360 kilometer ten oosten van Johannesburg en op 64 kilometer ten westen van het Nationaal park Kruger. Het dorp is ontstaan toen in het gebied goud werd gevonden. Tegenwoordig is bosbouw de belangrijkste bedrijvigheid. De bosplantages rond Sabie vormen een van de grootste door de mensen gemaakte bossen van de wereld. Het dorp wordt door toeristen bezocht vanwege het boslandschap en de watervallen. Sabie ligt op ongeveer 1000 meter boven zeeniveau. Het regenseizoen is in de zomer, gelukkig hebben wij hier geen last van gehad tijdens ons verblijf. De enkele bui die er viel viel in de nacht, alles zag er wel lekker fris en groen uit.
Hier hebben wij drie dagen rondgereden om heel de Panorama route te bezichtigen en alles te bezoeken wat wij op ons lijstje hadden staan. Wij zijn hier ongeveer 16 jaar geleden ook even vluchtig geweest, maar nooit “God’s Window “gezien, die lag toen in de mist.
Onze eerste stop is God’s Window. We beklimmen de trappen naar boven en lopen tussen hoge bomen. Uiteindelijk komen we uit bij een klein uitzichtpunt. Hier hebben we een geweldig uitzicht over de vallei die maar liefst 900 meter onder ons ligt.
Na ons bezoek aan God’s Window zien we een bordje richting Rainforest. We besluiten dit bord te volgen en we klimmen steeds hoger de berg op. Later volgt er een pad dwars door het dichtbegroeide bos, waardoor het inderdaad even lijkt alsof we middenin het regenwoud staan. Eenmaal boven worden we beloond met een geweldig uitzicht. Je kunt echt kilometers ver kijken en alles is zo groen. In de verte zie je zelfs de Blyde River al liggen.
Onze volgende stop ligt slechts twee kilometer verder. Ook bij Wonder View hebben we een prachtig uitzicht over de groene heuvels. Dit is het hoogste uitzichtpunt van de route en ligt op maar liefst 1730 meter hoogte.
Ongeveer halverwege de route zit Potluck Boskombuis, een klein restaurant middenin de natuur. Je rijdt er via een smal zandpad, over een klein betonnen brugje heen, naar een kleine parkeerplaats. Een klein houten geïmproviseerd gebouwtje wat als restaurant fungeert, waar als je zin hebt om in alle rust te genieten van een typisch Zuid-Afrikaanse lunch of net als wij van een kopje koffie/thee op een wel heel bijzondere plek. Onze volgende stop was Borke’s Luck Potholes. Deze bijzondere door de natuur gevormde potholes liggen in een ravijn van maar liefst 30 meter diep. De potholes of gaten zijn miljoenen jaren geleden ontstaan door erosie: de waterstroom van de Treur en Blyde kwamen hier samen en maakten snelle ronddraaiende bewegingen die gaten creëerden in de enorme rotsformaties. Via verschillende wandelpaden en aangelegde bruggen, kan je recht boven de potholes en watervallen staan.
Na deze stop zijn we doorgereden naar Blyde River Canyon, waar wij bij de Three Rondavels uitkwamen. Het zijn drie enorme rotsen die ongeveer 700 meter boven het landschap uitsteken. Ze hebben hun naam te danken aan de typisch Zuid-Afrikaanse hutjes met dezelfde vorm, die ook rondavels worden genoemd. Hier zie je dan ook de Blyde River Canyon. De 25 kilometer lange Blyde River Canyon is de derde grootste Canyon ter wereld en de grootste groene Canyon ter wereld. Geweldig mooi panorama beeld in zijn totaal om te zien.
Vandaaruit zijn wij naar de Echo Cave gereden. Het betreft hier een enorm groot grottenstelsel van maar liefst 40 km, de hoogste kamer in de grot is maar liefst 60 meter. Het is één van de oudste grotten ter wereld en al heel vroeger werden de grotten als schuilplaats gebruikt. Wij hebben een rondleiding van 2 km door prachtige kamers in de grot kunnen maken waarbij je de stalagmieten en stalactieten kunt bewonderen volgens de gids, het gedeelte wat wij gezien hebben, volgens de gids hebben hier 100 personen ondergronds geleefd. Ons volgende punt was om via de Abel Erasmus pass en de J.G. Strijdomtonnel een waterval te bezoeken. De rit was erg mooi, maar de waterval viel wat tegen. Die was te ver weg en dus niet goed zichtbaar. Vandaar uit zijn wij teruggereden en via Ohrigstad, Pilgrimsrest, Graskop naar Sabie gereden.
De volgende dag was watervallen dag, de start was Horse Shoe Falls. Deze water val is niet zo hoog. De waterval dankt zijn naam aan het ronde uiterlijk en is ook uitgeroepen tot nationaal monument vanwege de ongewone vorm.
Als je fantasie gebruikt lijkt het inderdaad op een hoefijzer.
Lone Creek Falls de prachtige 68 meter hoge waterval is tot nationaal monument verklaard en bereikbaar via een kleine wandeling door een inheems bos waarna je uitkomt bij de voet van de waterval. Via een andere weg ga je weer naar het parkeerterrein.
Bridel Veil Falls Een kleine uitdagende wandeling van ongeveer 15 min. door inheems woud bracht ons naar de 70 meter hoge waterval.
Sabie Falls kan je via een korte wandeling makkelijk bekijken. Vanaf het uitlijkpunt zie je de waterval ongeveer 73 meter naar beneden vallen en ergens daar beneden kun je nog de overblijfselen zien van een oude elektriciteit centrale die ooit zorgde voor de stroom voor Sabie.
Mac-Mac Falls met een hoogte van 65 meter zijn de tweede hoogste watervallen aan de Panorama route. Sinds 1983 zijn deze watervallen uitgeroepen tot nationaal monument. De waterval is vernoemd naar de Schotten omdat het vooral hen waren die hier naar goud zochten. Er is een stijl pad wat naar een uitkijk platform boven de watervallen leidt. Vandaar uit zijn wij doorgereden naar Graskop met een korte tussenstop bij het nieuwe gebouw voor de Big Swing /Panorama Falls naar Hazyvieuw gereden, vandaaruit weer naar Sabie.
De volgende dag zijn we via de Long Tom Pass (hoogste punt 2150 m boven MSL) naar Lydenburg gereden.
De Log Tom Pass is en geweldige rit om helemaal zichtbaar mee te maken, deze pas heeft in de boeren oorlog een belangrijke rol vervuld, vandaar dat er een herdenking kanon is geplaatst.
Bij Lydenburg wilden wij graag de Lydenburg Falls bezoeken. Deze watervallen zijn een van de spectaculairste watervallen van Mpumalanga en zeker een van de hoogste watervallen van Zuid-Afrika. Helaas was de weg er naar toe afgesloten en ineens privé terrein geworden!!! Jammer voor ons maar toch een leuke rit geweest en weer heel andere dingen gezien. Toen hebben we maar besloten om naar de Sudwala Cave te rijden richting Nelspruit. In deze grotten vind je een ongelooflijke reeks machtige kamers bezaaid met gigantische voorbeelden van stalactieten, stalagmieten en flowstone-formaties. Niet alleen worden de Sudwala-grotten beschouwd als de oudste grotten in de wereld, maar de grotten liggen in Pre-cambrian dolomietrotsen die ook tot de op één na oudste bekende afzettingsgesteenten op aarde behoren. Deze grotten worden gedomineerd door een ongeveer cirkelvormige kamer met een diameter van 70 meter en een hoogte van 37 meter. Een aanrader voor iedereen om deze grotten te bezoeken mocht je in de buurt komen. Onze laatste nacht in Sabie was aangebroken en onze tocht de volgende ochtend ging verder naar Komatipoort.
De dag begon met een rit via Hazyvieuw naar de ingang van het Krugerpark, wij wilde n.l. een gedeelte door het Kruger park rijden om toch eens dit natuurpark even te belijken. Wij als verwende apen betreffende de parken in Tanzania, Kenia en Uganda moesten dit toch ook eens mee maken of niet dan?
En werkelijk tot onze verassing hebben wij veel dieren van dichtbij kunnen zien.
Giraffe, zebra’s, neushoorns, impala’s, wrattenzwijnen, koedoe, nijlpaarden, bavianen, gnoes, buffels, waterbokken, visarenden, savannearenden en vele andere vogels. Na deze prachtige rit door het park hebben wij overnacht in Komatipoort aan de oever van de Komati rivier, waar krokodillen en nijlpaarden vertoeven. De krokodillen hebben wij gelukkig alleen op afstand in de krokodillenrivier zien liggen, de nijlpaarden lagen in de rivier bij onze overnachting.
De stad ligt op 8 km van de Krokodillenbrug in het Krugerpark en op slechts 5 km van de grens met Mozambique en op 65 km van de grens met Swaziland .Het is een klein, rustig stadje in het Lowveld met een aantal mooie met bomen omzoomde straten. Het is een van de warmste steden in Zuid-Afrika, waar de temperaturen op het hoogtepunt van de zomer bijna 48 ° Gelukkig was het nu een heerlijke temperatuur van rond de 26 gr.
De volgende dag ging onze reis via Swaziland naar St. Lucia, waar wij twee nachten zouden verblijven.
Swaziland officieel het Koninkrijk Swaziland, is een land in het zuiden van Afrika. Het wordt ingesloten door Zuid-Afrika en Mozambique. Swaziland is ongeveer even groot als Wallonië. Het is geheel ingesloten door Zuid-Afrika en Mozambique, en heeft bijgevolg geen kustlijn. Het grenst 535 km aan Zuid-Afrika en 105 km aan Mozambique. Er zijn meerdere grensposten met Zuid-Afrika en twee grensposten met Mozambique. In de Free State hebben we wegen mee gemaakt met potholes, maar een groot gedeelte van deze weg was meer potholes dan weg!!!
Wij hadden eigenlijk meer variatie van landschappen verwacht, het grootste gedeelte was vlak, klein beetje heuvelachtig en de regio waar wij door zijn gereden was voor de teelt van suikerriet. De grensovergangen waren simpel en redelijk efficiënt voor Afrikaanse begrippen dan.
St. Lucia (Kwa-Zulu- Nathal provincie) vind je aan de oostkust van Zuid-Afrika. Dit dorpje is een perfecte uitvalsbasis voor een bezoek aan het iSimangaliso Wetland Park. Dit is het grootste wetland reserve van de wereld dat zelfs helemaal doorloopt tot aan de grens van Mozambique. Het park staat op de UNESCO wereld erfgoedlijst.
St. Lucia zelf staat vooral bekend om de honderden nijlpaarden die ’s nachts door het dorp heen lopen.
Op de dag van aankomst hebben we eerst een wandeling naar het strand gemaakt, een ondergaande zon als afsluiting was magnifieke afsluiting.
De volgende dag hebben natuurlijk dit iSimangaliso Wetland Park bezocht en hebben daar veel mooie natuur, uitkijkpunten, en dieren gezien. Bij Cape Vidal hebben wij een heerlijke strandwandeling gemaakt, er was ook een mogelijkheid om te snorkelen. Daar hebben wij deze keer geen gebruik van gemaakt.
Op de dag van het vertrek hebben wij in de ochtend nog met een klein gezelschap (6 pers.) een rivier boottocht gemaakt, waar wij door en goede gids uitleg gekregen hebben over heel het wetland gebeuren. Heel veel nijlpaarden gezien en in mindere mate krokodillen.
Na de boottocht zijn wij naar onze volgende overnachting gereden in uHmlanga.
uHmlanga ( Kwa-Zulu- Nathal provincie) is een welvarende woon-, handels- en resortstad ten noorden van Durban aan de kust van Kwa-Zulu-Natal ,Zuid-Afrika . Het staat bekend om het Gateway Theater of Shopping , het grootste winkelcentrum op het zuidelijk halfrond. Dit was werkelijk een verrassing voor ons, zeker een reden om hier eens een keer naar terug te gaan voor een lang weekend om je lekker te laten verwennen.
Onze gastheer waar wij verbleven wil wel onze privé gids zijn als wij terug komen.
De volgende dag ging onze rit voor twee nachten naar Mbotyi River Lodge aan de kust in het district Lusikisiki (Eastern Cape provincie)
Mbotyi Lodge ligt aan de kust waar je een beetje in de tijd terug ging, betreffende accommodatie, geen tv geen internet. Een klein paradijs in de natuur met een voortreffelijke keuken en verzorging, wat full board was omdat het erg afgelegen lag. Wij kwamen hier speciaal om de watervallen te bezoeken.
Onze eerste stop was de Magwa-waterval, de op een na hoogste waterval van Zuid-Afrika, die zelfs hoger is dan de Victoria Falls! Hier werden wij door vier plaatselijke kleine gidsen rondgeleid, uiteraard hebben wij ze een vergoeding gegeven hiervoor. Om er te komen rijd je door Magwa Tea Estate, de grootste theeplantage in Afrika. Deze is 20 jaar gesloten en recentelijk weer opgestart, een gedeelte is nog maar in ere hersteld er werken momenteel weer 1000 mensen. Het grootste gedeelte is nog steeds een compleet vergroeid theegewas. We hebben ook Frasier en Angel Waterfalls bekeken en met een grote bocht de rest van de omgeving bekeken. Wat inhoud dat van alles je pad kruist. Het was weer eens een dag van de dieren die op de weg lagen te rusten, koeien en schapen die niet weg wilde gaan. Geiten daar en tegen stonden vrij snel op om plaats te maken. Een bezoek aan Cathedral Rock was helaas niet mogelijk, daar de loopafstand(klimmen en dalen) te ver was. Na terugkomst in de logde hebben wij nog een strandwandeling gemaakt, en Bert heeft nog een duik in de zee genomen die toch wel aan de frisse kant was.
De volgende ochtend moesten wij ook vroeg weg omdat er nogal wat km gereden moesten worden. Wij waren even wat vergeten dat er toch nog een tussen stop tussen had moeten zitten.
Naar Wilderness was n.l. 950 km en dat is een beetje teveel voor een dag rijden vinden wij.
Dus wij zijn om 6.00 uur vertrokken en via St John moest de reis doorgaan naar Wilderness. De lodge was wel zo vriendelijk om een ontbijt in te pakken voor onderweg. Het eerste stuk van de reis was over lokale wegen om op de N2 te komen, wat natuurlijk wel wat tijd zou kosten, maar ook weer erg mooie streken, landschappen, vergezichten en plaatsen op leverden.
Helaas na ruim een uur rijden, jullie kunnen het bijna raden hadden wij een langzaam lekkende achterband.
Eerste stop duurde 3 uur voordat het alarm weer afging, maar daarna liep de band sneller leeg. In de stad Grahams Town hebben wij hem laten maken. Het koste bij elkaar denk ik 20 min om er een plug in te laten zetten. Hierna konden wij onze weg weer vervolgen waarna wij rond 19.00 uur in Wilderness bij ons laatste overnachting belanden.
Onderweg waren er veel weg werkzaamheden betreffende aanleggen en vernieuwen van nieuwe wegdelen van de N2 wat ook wat tijd kosten, maar ook weer een beetje meer inzicht gaf hoe men hier wegen aanlegt.
Na de laatste overnachting en veel weg werkzaamheden was het via een lunch tussen stop in Swellendan richting Somerset west, thuis het einde van deze weer geweldig mooie trip.

Korte samenvatting van meerder dieren in het wild die wij ergens langs de weg zagen.
Sabie omgeving: Emu, didiks, vervet apen, bavianen, dasjes
Swaziland: Maribu’s, veel aparte vogels, dasjes
St Lucia: Vleermuizen, groep mongoose
Swellendan: Kraanvogels, struisvogels.
Veel wegwerkzaamheden gezien zeker op de N2, waar ook al heel veel vernieuwd was en hier en daar flinke stukken extra aangelegd was. In een aantal provincies heel veel wegen met potholes bereden, waar je ook weer uit kan opmaken dat er hier en daar het geld toch ergens anders aan besteed wordt dan aan het wegennet en of geen geld voor is.
Deze keer hoofdzakelijk voor self catering overnachtingen gekozen vanwege de plaatsen waar wij moesten zijn, wat ook weer een andere kijk oplevert. Overal ruime keuze van overnachtingen, eten en drinken tegen een redelijke prijs.

De reporter